maandag 14 september 2015

Karakter - Ferdinand Bordewijk

Auteur: Ferdinand Bordewijk
Jaar van uitgave: 1938
Pagina's: 248
Oorspronkelijke taal: Nederlands
Genre: psychologische roman
Onderwerp: jezelf ontwikkelen
Verfilmd

Auteur
Ferdinand Bordewijk was geboren op 10 oktober 1884 en overleden op 28 april 1965. Hij schreef onder de naam F. Bordewijk maar had ook een pseudoniem; Ton Ven. Hij was een Nederlandstalige schrijver van romans, prozagedichten, novellen, toneel en grafredes. Schrijver was nooit zijn beroep, Bordewijk was namelijk advocaat. Hij wordt als belangrijkste Nederlandse prozaïst beschouwt van zijn generatie samen met Simon Vestdijk.
Van zijn vele werken is hij vooral bekend geworden met Blokken, Knorrende beesten en Karakter. Ook al leeft hij niet meer, al zijn werken worden nog steeds gelezen; zo waren er in 2015 meer dan 30 herdrukken en vertalingen van zijn boeken. 


Titelverklaring
De titel 'Karakter' slaat er op dat er veel mensen worden beschreven en hun leven. Hierbij hebben zij allemaal dingen doorgemaakt die ze maken hoe ze nu zijn. Zo ook de hoofdpersoon Jacob Willem Katadreuffe. Hij is zichzelf nog aan het ontwikkelen in het boek; hierin lees je mee en lees je hoe hij eigenlijk veranderd en zijn karakter vormt. 

Korte samenvatting
Dit verhaal gaat over Jacob Willem Katadreuffe dit zichzelf nog aan het ontwikkelen is en aan het ontdekken is wat hij nu echt wil in zijn leven. 

Recensies
- http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/schrijver/bordewijk-f
http://www.dbnl.org/tekst/_lit003199401_01/_lit003199401_01_0055.php

Mening
Ik vond 'Karakter' een goed boek en zeker een aanrader. Dit boek zette me aan het denken; je hoeft na je school nog helemaal niet vol ontwikkeld te zijn en weten wat je wilt. Je moet je nog vormen tot wie je uiteindelijk gaat zijn en ontdekken wat je nu echt leuk vind en wat je wilt gaan doen. De hoofdpersoon laat zien dat je door gebeurtenissen in je leven erachter komt wat je wilt en dat dit je kan veranderen. De hoofdpersoon heeft een 'moeilijke' jeugd. Zijn vader kent hij niet tot op zekere hoogte en met zijn moeder kan hij niet goed praten; ze praten bijna nooit tegen elkaar. Dit schetste het verhaal wel wat tragischer. 
Ik vond het goed geschreven; alleen het oude taalgebruik en de zinsbouw vond ik af en toe moeilijk. Als je verder las kwam je er wel achter wat de schrijver nu eigenlijk bedoeld en dat maakte het gewoon goed leesbaar. Het las lekker weg en ik vind dat ieder dit boek gelezen moet hebben.



dinsdag 1 september 2015

Ik kom terug! - Adriaan van Dis

Auteur: Adriaan van Dis
Jaar van uitgave: 2014
Pagina's: 288
Oorspronkelijke taal: Nederlands
Genre: psychologische roman, biografie
Onderwerpen: Tweede Wereldoorlog, geheimen en de dood
Prijs: Winnaar Libris Literatuur Prijs 2015


AUTEUR

Adriaan van Dis is geboren op 16 december 1946 in Bergen aan Zee. Hij is een Nederlandstalige auteur, journalist en een televisiepresentator. Van Dis debuteerde in 1983 met zijn novelle Nathan Sid, hier kreeg hij een Gouden Ezelsoor voor. Adriaan va Dis schrijft niet alleen romans maar ook novelles, verhalen, essays, gedichten en toneel. Zijn werk is gebaseerd op verre reizen die hij maakte en zijn Indische jeugd. Zijn boek 'Ik kom terug!' is zo een boek dat is gebaseerd op zijn Indische jeugd. Ook worden veel van zijn verhalen vertaald. 
Zijn ouders hebben een Indische achtergrond, zij hadden elkaar leren kennen in Nederlands - Indië. Zijn familie was getekend door oorlogsgeweld. Van Dis is na de oorlog geboren, hij is in Nederlands geboren en dit maakte hem een soort buitenbeentje in zijn eigen gezin, hij had geen Indische geschiedenis.
De schoolprestaties werden negatief beïnvloed doordat zijn vader overleed. Hij is naar de MULO, de kweekschool en de HBS geweest. Op school was hij eindredacteur van "de Blaer". Na de middelbare school is hij Neerlandistiek gaan studeren aan de UvA, hier leerde hij het Afrikaans kennen; dit deed hem denken aan vroeger omdat ze een soort Afrikaans spraken af en toe voor de grap; Petjo.

Titelverklaring
De titel van dit boek is 'Ik kom terug!'. Deze titel slaat op de moeder van de verteller. Dit kun je halen uit een citaat van het boek; "Straks zal mijn lichaam geen schaduw meer hebben, maar ben ik toch aanwezig, ruim de flat niet op, verschuif niets, want ik kom terug , laat alles zoals het is, minstens een week, anders verdwaal ik”.

Korte samenvatting

Dit boek gaat over een verteller wiens moeder eindelijk iets gaat vertellen over haar verleden, dit had zij nooit gedaan. In ruil hiervoor wil ze dat haar zoon een zelfmoordpil regelt. 

RECENSIE

http://www.volkskrant.nl/boeken/de-moeder-van-adriaan-van-dis~a3790337/
http://8weekly.nl/recensie/boeken/adriaan-van-dis-ik-kom-terug-de-liegende-moeder-en-de-schrijvende-zoon/
http://www.nu.nl/boek/3927699/boekrecensie-adriaan-van-dis---kom-terug.html


MENING

Ik kom terug! is een boek over de moeder van de verteller die terug kijkt op haar leven. Dit was een heftig en niet altijd een leuk leven. Ik vond het een mooi en toch ook wel een beetje een aangrijpend verhaal. De relatie tussen moeder en zoon kwam goed naar voren en dit was mooi om te lezen. De band tussen hen werd ineens toch nog gecreëerd nadat ze altijd een een beetje langs elkaar heen leefden. Niemand wil een moeizame verhouding mijn zijn / haar ouders, ik vond het alleen wel een nare nasmaak hebben omdat het eigenlijk niet helemaal puur was. Het ging haar om een zelfmoordpil die haar zoon voor haar zou moeten regelen, en daarom creëerde ze maar een band met hem. Dit zette me aan het denken, omdat dit in het echt ook wel zou kunnen gebeuren. Je zou kunnen denken dat je echt iets creëert maar ondertussen wordt je gewoon gebruikt. 
Dit boek is geïnspireerd op de jeugd van Adriaan van Dis, waardoor je het nog meer aan het denken zet... Ik vind het knap dat je zo'n boek kunt maken en durft te vertellen dat dit op je jeugd is geïnspireerd. Dit boek heeft de Libris Literatuurprijs gewonnen wat het, naast dat het een mooi boek is, een goede rede geeft om het te gaan lezen. 


Is dit een mens - Primo Levi

Auteur: Primo Levi
Uitgeef datum: 1958
Pagina’s: 215
Oorspronkelijke taal: Italiaans
Uitgeverij: Meulenhoff, Amsterdam
Genre: oorlogsroman
Onderwerp: Jodenvervolging


AUTEUR

Primo Levi is geboren op 31 juli in 1919 in Turijn, Italië en overlende op 11 april in 1987. Levi had een gelukkige en warme jeugd op het pesten over zijn godsdienst na. Wat zo bijzonder was, was dat deze man van zijn gezin uit Joods was en Auschwitz overleefd heeft! 
Hij was een Italiaanse schrijver die romans, korte verhalen en gedichten schreef. Naast dat hij schreef was hij ook scheikundige. Na de middelbare school heeft hij scheikunde gestudeerd aan de Universiteit van Turijn. Door de Joodse achtergrond van Levi slaagde hij er niet in een baan te vinden in de chemie. Tijdens de tweede wereldoorlog is hij gestopt met het werken als chemicus en in 1942 raakte hij betrokken bij het verzet. Eerst met kleine taken, daarna met grote. Hij werd in 1943 gearresteerd en vervoerd naar doorvoerkamp Fossoli, en hiervandaan werd hij doorgevoerd naar Auschwitz. 
Levi heeft niet zijn hele leven geschreven, hier is hij pas mee begonnen na de tweede wereldoorlog. In 1958 werd hij bekend met zijn boek 'Is dit een mens". 

Titelverklaring

De titel 'Is dit een mens' is tegelijkertijd ook de hoofdvraag in dit boek. Ook wordt er in dit boek antwoord op gegeven; “Wie doodt, is een mens, wie onrecht doet of lijdt is een mens; geen mens is hij die elk gevoel van grenzen verloren heeft en zijn bed deelt met een lijk. Wie heeft afgewacht tot zijn bedgenoot klaar was met sterven om hem een stuk brood af te nemen, is, ook al heeft hij daar geen schuld aan, verder verwijderd van het model van de denkende mens dan de primitiefste Pygmee of de gruwelijkste sadist.”  

Korte samenvatting

Het is een verhaal over de tweede wereldoorlog. Hierin wordt beschreven hoe het werkelijk ging in deze tijd. Er wordt beschreven hoe het leven was in de kampen en over de extremen omstandigheden.

RECENSIE

http://www.literatuurplein.nl/recensie.jsp?recensieId=159
http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/2794701/2002/02/09/Ook-slechte-kampgetuigenissen-lovend-onthaald.dhtml?cw_agreed=1
http://www.humanistischecanon.nl/auschwitz/primo_levi_is_dit_een_mens__1958_ 


MENING

In dit boek verteld Primo Levi zijn belevenissen toen hij vast zat in concentratiekampen tijdens de tweede wereld oorlog. Ik vond dit een aangrijpend boek. We weten allemaal dat de tweede wereldoorlog een verschrikkelijke tijd was. Maar als je het dan leest, grijpt het je toch wel. Ik vind het interessant om te lezen en televisie programma's te kijken over de oorlog, dus dit boek sprak me in eerste instantie wel aan. Gebeurtenissen werden goed beschreven, wat het soms wel echt aangrijpend maakte. De titel is dit een mens vind ik er goed gekozen, omdat het inhumaan was en is wat er toen gebeurde. Het boek maakte echt indruk op me en ondanks dat ik het taalgebruik af en toe moeilijk vond, was het een heel mooi boek wat zeker de moeite waard is om te lezen!

woensdag 27 mei 2015

De consequenties - Niña Wijers (Libris Literatuurprijs)

De consequenties - Niña Weijers

Uitgeverij   Atlas Contact
Aantal pagina’s 288
Uitgegeven  2004 
Oorspronkelijke taal Nederlands
Genre   Psychologische roman
Onderwerp  Liefdesrelatie

Groepje
Eva Metz
Kaylee Ruitenbeek      (kayleeruitenbeek.blogspot.nl)
Chaima Hauhau          (chaiimaa.blogspot.nl)



Pitch
[EVA]
De Consequenties geschreven door Niña Weijers.
Niña Weijers is een zeer jong schrijf talent, ze is namelijk pas 27. Niña heeft aan een Write Now mee gedaan in 2010, en deze heeft ze dan ook gewonnen. Write Now is de grootste schrijfwedstrijd voor jongeren in Nederland en Vlaanderen. Voor deze wedstrijd had ze een kort verhaal geschreven, en hier had ze dan ook mee gewonnen zoals ik eerder zei. Hierna werd zij door vele uitgeverijen benaderd en voor haar is het een zeer moeilijke keuze geweest welke uitgeverij het ging worden. Haar boek De Consequenties is haar debuut geweest. Hierin beschrijft zij een interessante wereld over een jonge kunstenares Minnie, die in haar leven allemaal experimenten aan gaat. Er worden veel dingen beschreven die het tot een interessante wereld maken. Het is een coming of age verhaal, en dit is goed te merken in het boek. Minnie wordt steeds volwassener. Je kijkt namelijk al mee vanaf het moment dat ze is geboren. Het motto van het boek is I really like that moment when the performance becomes life itself. Dit motto is van Marina Abramovic en komt uit haar biografie. Wij vinden dit een heel goed gekozen motto omdat het slaat op het project waar Minni zich drie weken lang mee bezig houdt in het boek.

[CHAIMA]
Ik zal jullie nu meer vertellen over het boek en waarom het zo anders is dan andere boeken.
Minnie Panis, het meisje dat zonder het te vermoeden naakt wordt gefotografeerd door haar ex-vriend in haar slaap, is niet zoals elke cliché personage een slachtoffer. Minnie buigt haar rol als slachtoffer dus om naar opdrachtgever. hier kun je al aan merken dat het niet een standaard voorspelbaar boek is wat het interessanter en spannender maakt
Kunst en werkelijkheid zijn de veelvoorkomende thema's die in dit boek worden besproken, net zoals het toneelstuk GTA5 die vele van jullie hebben gezien. De grens tussen de werkelijkheid en kunst waren er vaag net zoals in dit verhaal.
Zoals ik eerder zei, de grens tussen kunst en haar leven is een vage onduidelijke grens die misschien iets te maken kan hebben gehad met haar verleden, bij haar geboorte huilde ze niet. Het geluid van leven liet ze niet horen, zo bleef ze haar leven lang. Stil, dromerig, zoekend naar haar identiteit in een wolk vol ideeën, vragen en kunst.

[KAYLEE]
Dus om jullie nu volledig te overtuigen; Niña Weijers is een zeer jong en getalenteerde schrijfster, tot nu toe heeft ze maar één boek geschreven; De Consequenties. Ze heeft al een aantal nominaties en prijzen in de wacht gesleept, wat dus al de moeite waard is om haar naam en boek te googelen. Ook wordt het boek De Consequenties vertaald naar het Frans en Duits, om maar even aan te geven hoe goed het boek is.
Wij vinden dat ons boek moet winnen, omdat het goed te lezen is, het een interessante verhaallijn heeft en je goed kan meeleven, wat niet eens hoeft te komen door de situatie, maar bijvoorbeeld ook de soorten keuzes die ze moet maken in het boek. Het is op een leuke manier geschreven, wat het dan misschien wel weer iets aantrekkelijker maakt voor jongeren, wat overigens ook de doelgroep is. Hierom, zou jij De Consequenties moeten lezen en hierom zou het de Librisprijs verdienen!

De consequenties - Niña Weijers (verslag)
Uitgeverij                     Atlas Contact
Aantal pagina’s           288
Uitgegeven                 2004 
Oorspronkelijke taal    Nederlands
Genre                          Psychologische roman
Onderwerp                  Liefdesrelatie

Niña Weijers
Niña Weijers is geboren in 1987 in Nijmegen. Zij heeft literatuurwetenschap gestudeerd in Amsterdam en Dublin. Voordat ze in 2010 mee deed aan de schrijfwedstrijd Write Now! schreef ze korte verhalen en essays voor verschillende tijdschriften. Ze is niet altijd bezig geweest met literatuur. Van 2009 tot 2014 was ze werkzaam als programmamaker bij het Academisch-cultureel centrum SPUI25. 
Tegenwoordig is ze werkzaam voor De Groene Amsterdammer en is zij redacteur bij De Gids.Ook is zij nog steeds bezig met TV; ze heeft een talkshow samen met Simone van Saarloos genaamd Weijers & Van Saarloos.
In 2014 maakte zij haar debuut met de roman De Consequenties. Na veel uitgeverijen te hebben bezocht heeft zij voor een kleine uitgeverij gekozen waarbij zij het erg goed kon vinden met de baas; Atlas Contact. Dit boek heeft de shortlist van de Libris Literatuurprijs gehaald en heeft meerdere prijzen gewonnen. Het werd een erg populair boek is is vertaald naar meerdere talen.

Korte samenvatting
Dit boek gaat over de jonge kunstenares Minnie Panis. Minnie gaat veel experimenten aan in haar leven en maken dit tot een interessante wereld. Deze roman gaat over een moeilijke keuze; verdwijnen en overleven, en het verlangen om door een ander gezien te worden.

Samenvatting van internet
Minnie Panis is als baby veel te vroeg geboren. Omdat ze zo klein was, was het de vraag of ze het wel zou overleven. Na haar geboorte is ze wekenlang in een couveuse gelegd. In de couveuse groeide ze wat en sterkte ze wat aan. Na een lange tijd mocht ze mee naar huis, waar de zorg alleen aan haar moeder overgelaten werd. De vader van Minnie was namelijk nergens te bekennen.

Al snel valt het de moeder van Minnie op dat haar kind niet huilt. Als ze gaat nadenken, komt ze er zelfs achter dat haar dochter nog nooit gehuild heeft. Zelfs niet tijdens de geboorte. Ze begint zich onmiddellijk zorgen te maken, omdat ze zich beseft dat baby’s horen te huilen en Minnie een flinke ontwikkelingsachterstand kan hebben door haar vroege geboorte. Ze besluit terug naar het ziekenhuis te gaan, waar ze erop staat dat ze haar onderzoeken. In het ziekenhuis willen ze Minnie niet verder onderzoeken, omdat ze van mening zijn dat er niks aan de hand is. Uiteindelijk wordt Minnie naar een centrum voor huilende baby’s gestuurd. Ze wordt hier behandeld door Johnstone.

Johnstone komt er al snel achter dat Minnie erg gevoelig is voor muziek. Als hij haar met bepaalde muziek voor de televisie zet, komen al snel de eerste tranen. De tranen gaan over in een flink gehuil. Minnie huilt eindelijk voor de eerste keer na haar geboorte.

Tegenwoordig is Minnie een kunstenares. Haar relatie is net verbroken, omdat ze vreemd is gegaan met een fotograaf. Op een gegeven moment zien ze elkaar regelmatig. Ze hebben het leuk met elkaar, en elke keer als ze elkaar zien hebben ze seks met elkaar. Op een gegeven moment komt Minnie erachter dat ze zwanger is van de fotograaf.

Omdat ze benieuwd is naar haar eigen leven, huurt ze de fotograaf voor drie weken in. Ze spreekt met hem af dat hij haar drie weken lang overal volgt. Ze mogen geen contact met elkaar hebben, en als ze elkaar toevallig tegenkomen, mogen ze niks tegen elkaar zeggen. Daarnaast mag Minnie alleen nog maar met de fiets door Amsterdam reizen, omdat de fotograaf haar in het openbaar vervoer en de auto niet kan fotograferen. Na drie weken moet hij de foto’s ergens naartoe brengen. Ook op dat moment is het niet de bedoeling dat ze elkaar tegenkomen. Minnie weet niet wanneer de drie weken waarin ze achtervolgt wordt in gaan. Het is voor haar dus een verrassing om te zien wanneer ze precies gefotografeerd is.
Een aantal dagen later is Minnie wat door de stad rond aan het slenteren. Ze gaat naar een café waar ze koffie bestelt en een boek leest. Ze kan zich echter niet concentreren op het lezen van het boek, omdat haar aandacht bij haar zwangerschap zit. Ze heeft geen idee of ze het kindje moet houden of weg moet laten halen. Na het café gaat ze een stukje wandelen. Tijdens haar wandeling ziet ze dat de sloten bevroren zijn. Zo dom als ze is, loopt ze een bevroren sloot op. Het ijs is echter nog niet zo hard dat je erop kan lopen. Hierdoor valt Minnie door het ijs en belandt ze onder een wak.

Al snel komt een man haar helpen. Het is Johnstone, en hij herkent haar onmiddellijk. Minnie kent hem echter niet, omdat Johnstone haar behandeld heeft toen ze baby was. Johnstone biedt Minnie hulp aan en vertelt dat ze elkaar kennen. Minnie is meteen benieuwd naar het verhaal, en besluit mee naar het huis van Johnstone te gaan.

Thuis wil Johnstone eerst een experiment met haar doen. Hij is namelijk benieuwd of ze nog steeds zo emotioneel reageert op de muziek als toen ze baby was. Hij laat haar muziek horen en ziet dat ze geëmotioneerd raakt.

Vervolgens vertelt Johnstone alles over het centrum voor huilende baby’s en zijn therapie als behandelaar van Minnie. Minnie is onder de indruk. Ze heeft nooit geweten dat ze te vroeg geboren is, omdat haar moeder dat altijd voor haar geheim heeft gehouden. Ze weet dus ook niet dat ze ooit behandeld is omdat ze niet kon huilen.

Na een paar dagen gaat Minnie weer naar huis. Minnie is al die tijd bij Johnstone gebleven. Ze wil even alles laten bezinken wat Johnstone tegen haar gezegd heeft. Daarnaast is ze erg teleurgesteld in haar moeder, omdat haar moeder voor haar gevoel ontzettend veel heeft achtergehouden.

Op een gegeven moment breekt het moment aan waarop Minnie en de fotograaf hebben afgesproken om de foto’s te gaan bekijken. Minnie gaat zenuwachtig naar de afgesproken plek. Ze is benieuwd wat de fotograaf voor foto’s gemaakt heeft. Het feit dat ze niet weet wanneer de foto’s gemaakt zijn, maakt haar alleen maar zenuwachtiger.

Op de afgesproken plek krijgt ze door een kunstenaar een envelop overhandigd. In deze envelop zitten de foto’s die de fotograaf gemaakt heeft. Bij de envelop zit een brief die ze eerst leest. Op deze brief staat dat hij zich niet aan de afspraak gehouden heeft. Hij heeft namelijk maar een paar uur gefotografeerd, in plaats van de afgesproken drie weken. Hij legt uit dat hij haar de dag van de val door het ijs gefotografeerd had, maar te laf was om haar te redden uit het wak. Hierdoor is hij zo van zichzelf geschrokken dat hij naar huis is gegaan. Omdat hij Minnie daarna niet meer zag was hij bang dat ze overleden was. Hij baalt van zijn eigen reactie, en excuseert zich over het feit dat hij haar niet geholpen heeft.

Een paar dagen na de val door het ijs, ziet de fotograaf dat Minnie weer thuiskomt. Hij is ontzettend blij dat ze nog in leven is. Tegelijkertijd schaamt hij zich voor het feit dat hij haar niet gered heeft, waardoor hij geen contact meer met haar zoekt. Als hij vervolgens ook nog een leuk aanbod voor een fotoreportage in het buitenland krijgt, besluit hij naar het buitenland te vertrekken. Tot zijn grote spijt heeft hij dus maar een paar uur foto’s kunnen maken van haar leven.

Minnie is in de eerste instantie teleurgesteld. Maar als ze de foto’s ziet is ze blij. Ondanks haar val en angst, is ze blij wat haar overkomen is. Ze heeft mooie foto’s van haar val én is meer over haar verleden te weten gekomen. Sterker nog: ze heeft zoveel kracht gekregen, dat ze besluit te verhuizen naar het buitenland. Één foto neemt ze mee, omdat dat de foto is wanneer ze door het ijs zakt. Deze foto is haar ontzettend dierbaar geworden en ze hoopt er ooit nog een prijs mee te kunnen winnen. 

Titelverklaring
Deze roman heet ‘De consequenties’. Dit slaat op de keuzes die de hoofdpersoon Minnie maakt in het boek. Ondanks dat ze een volwassen vrouw is, blijft ze keuze maken lastig vinden. Ze gaat beseffen dat bij elke keuze die ze maakt, ook een consequentie zit. Hierdoor wordt keuzes maken voor haar nog veel moeilijker. Je kunt als voorbeeld een gebeurtenis nemen uit het boek; ze raakt zwanger van een fotograaf. Ze blijft zich afvragen of ze de zwangerschap wel door wil zetten: ze is bang dat het kind consequenties met zich mee gaat brengen. 
Er is nog een ander voorbeeld. Ze komt er na de drie weken durende shoot achter dat haar verleden consequenties met zich mee heeft genomen. Dit komt omdat haar moeder altijd dingen voor haar verborgen heeft gehouden, hier had ze nooit van geweten.

Korte mening
Het boek was geschreven op zo’n manier dat het echt aantrekkelijk is voor jongeren om te lezen. Dit kan zo zijn omdat zij zelf een jonge schrijfster is. Het heeft een interessante verhaallijn, ondanks dat het een beetje vreemd is, want wie vraagt er nou aan een fotograaf of hij drie weken lang foto’s van je wilt maken? Ondanks dat is het wel een grappig en interessant verhaal, je blijft tenslotte wel steeds maar weer doorlezen. Ook heeft het boek een goed motto (I really like that moment when the performance becomes life itself), aangezien hier tenslotte wel het project van Minnie in terug komt. 

Recensies van internet

Gedichten
3 gedichten:

1. De voetstappen die ik achterlaat uit Lunchpauzegedichten(1974, Jan Arends)

De 
voetstappen
die ik achterlaat
zijn bezit
van de grond.

Mijn leven
is van het
verleden.

Mijn woord
is in de monden
van anderen.

Ik
ben niet.

Ik was.

Zo
is het
met alle dingen.

Dit gedicht pas goed bij het boek omdat de hoofdpersoon van dit gedicht een ontwikkeling doormaakt, wat ook met Minnie gebeurt in het boek. Beiden accepteren het verleden en gaan door met het heden.

2. Photomaton (Simon Vinkenoog)
Zo'n foto is nooit weg,
en ze kosten maar vier voor een gulden*)
Kijk, het lijkt (na drie minuten)
en we staan er nog op, ook.

Omgekeerd natuurlijk, ik zat links
en op de foto's zit ik rechts.

We zijn bruiner
dan in werkelijkheid,
en de schaafwond op mijn neus
blitst overdreven.

Links voorop, dat ben jij.
Ik kan nog niet zo goed wijs uit wat ik zie,
o.a. een blikkerbril met donker glas
en een baard met een snor boven regenjas.
We kijken voorop, jij bovendien opzij- 
jij hebt de twee andere.

Ik lach, jij kijkt.
Zo'n foto is nooit weg, tenslotte
en wat is de moeilijkheid? Kleingeld,
ooghoogte, de keuze uit witte achtergrond
of donker gordijn. Kijken of het lijkt.

Dit gedicht past goed bij het boek omdat het grote project van Minnie is dat er drie weken lang foto’s van haar gemaakt worden en hier wordt verteld dat een foto nooit weg kan gaan, maar ook niet altijd even waargetrouw is als je denkt.

3. Nu uit Gedichten voor gelukkige mensen(2008, Bart Moeyaert)
Ik adem niet, ik zing. 
zelfs als ik zucht, klinkt het 
per ongeluk alsof ik 
een paar noten neurie 
die me vannacht, terwijl 
ik sliep, zijn voorgezongen. 
Het is alsof de lucht 
mijn deken is en ik 
mijn hoofd het liefst 
te rusten leg op het kussen 
van mijn longen, de plek 
waar ik mijn hartslag hoor 
in vierkwartsmaat: 
dat ik besta, dat ik besta. 

Dit gedicht past goed bij Minnie haar persoonlijkheid. Het gedicht wordt dromerig gepresenteerd, wat Minnie ook is. 

Zelf geschreven sonnet
Minnie
3 weken geleden begon het,
de fotograaf zou een collage maken,
Minni zou proberen harten te raken,
misschien was het niet een al te slimme zet.

Het ijs was zo dun als een laken,
gelukkig werd ze net op tijd gered,
ze deed het tenslotte niet met opzet,
Johnstone hoorde het ijs namelijk al kraken.

Van ver herkende hij haar al,
het kleine meisje dat niet huilen wou,
nu volwassen, maar vroeger zo klein en smal.

Haar lippen waren blauw,
terwijl ze terug liepen als een tweetal,
werd de lucht langzaam donker en grauw.


Bronnen

Juryrapport: ‘De Consequenties’

Het boek heeft een fris taalgebruik met veel beeldspraak. Het zit vol met originele passages wat het boek geweldig maken. Verder is Minnie’s leven fantastisch beschreven en de versnipperende verhaallijnen en de enorme diepgang van het boek maken het tot een onvergetelijk boek.
Het boek heeft ongeveer een doelgroep van 16-25 jaar oud. Het is in ieder geval niet voor jonger dan 16 jaar aangezien het boek vol zit met kunstverwijzingen die misschien niet zo interessant zijn voor een dergelijke leeftijd. Het kan nog wel boven de 25 jaar, maar het verhaal gaat over het levenspad van een jonge volwassen vrouw die zichzelf nog moet vinden en daarom vind ik dat de doelgroep tussen die twee leeftijden ligt. Het boek is vooral voor mensen die zich goed kunnen identificeren met de hoofdpersoon anders zou het misschien niet zo interessant zijn.  
Het boek heeft een mooi verhaal en de kunstverwijzingen maken het tot een goed literair boek met diepgang. De hoofdvraag van het boek is ‘Wanneer wordt het leven kunst?’.
Het onderwerp dat in dit boek voorkomt is kunst en dat vooral een fantasierijke kunstwereld. Dit zie je terug in het werk dat Minnie doet, namelijk fotografie, en al haar projecten en de vervaging van de grens tussen kunst en haar leven. Ze zit zo diep in haar hobby en passie dat je niet meer uit elkaar kunt halen wie ze is. Ze is kunst.
Het boek is in 2014 uitgegeven en dat betekend dat het boek nog net nieuw is. De onderwerpen en de tijd die in het boek zijn beschreven zijn ook in het heden.
Het is geen echt gebeurd verhaal en dat maakt het dus fictie. Het is een zelfverzonnen verhaal dat je meesleept tot het laatste woord.
Wat het boek zo speciaal maakt is dat je op een gegeven moment mee gaat denken met Minnie. Zou jij hetzelfde hebben gedaan in haar situatie?
Bovendien heeft het boek filosofische diepgang. Hiermee bedoel ik dat het niet zomaar over een meisje gaat die van kunst houd, maar meer dat iedereen zich eens begeeft in zijn eigen fantasiewereld en dat het je soms zelf kan overnemen. Denk hierbij aan gameverslaafden die zo diep in een spelletje zitten dat de buitenwereld precies dat is. Een wereld waar de verslaafde niet wil zijn, een wereld buiten de zijne. 
Het verhaal is vanuit het hij/zij-perspectief geschreven. Het verhaal wordt vanuit twee verschillende personages verteld, namelijk vanuit het perspectief van Minnie en Minnie's moeder.

Het verhaal is opgedeeld in delen. Deze delen kun je herkennen aan een jaartal. Deze geven aan in welke tijd het verhaal zich afspeelt. Bovendien zijn die delen vervolgens onderverdeeld in hoofdstukken. Die kun je weer herkennen aan vetgedrukte woorden aan het begin van een zin. Wat het boek misschien vervelend kan maken zijn de tijdsprongen die er veel in voorkomen.

maandag 2 februari 2015

Boekverslagen literatuurgeschiedenis


De opdracht


Deze opdracht bestond uit twee boekverslagen en je vertaalproject:

“T505; 6e en 7e boek leeslijst; vertaling uit vertaalwedstrijd; eigen recensie per boek, per boek twee recensies uit serieuze bladen; zakelijke gegevens over het boek en over de auteur; een door jou goedgekeurde samenvatting.”

Dit heb ik, na overleg met de leraar, samen gemaakt met Paulien Lous en Aimée van Zelm.

 

Boekverslagen

De kleine Johannes – Frederik van Eeden

Algemene informatie

Titel:                              De kleine Johannes

Auteur:                          Frederik van Eeden

Uitgeverij                      Querido, Amsterdam

Uitgegeven:                   1887

Aantal pagina's:             160

Oorspronkelijke taal:     Nederlands

Genre:                            Sprookje

Thema:                           Fantasie & Werkelijkheid

ISBN nummer:               9789079133024

 

De auteur

Frederik van Eeden is de schrijver van ons gekozen boek, De kleine Johannes. Eeden was naast Nederlandse schrijver ook nog eens een psychiater.Hij is het bekendst geworden door zijn romans De kleine Johannes en Van de koele meren des doods.

 

Hij is geboren op 3 april 1860 in Haarlem. In 1932 op 16 juni overleed hij in Bussum.

Frederik van Eeden groeide op in een gezin waar kunst en wetenschap erg belangrijk was. In 1878 is hij medicijnen gaan studeren en in 1886 lukte het hem om huisarts te worden in Bussum, dit is hij niet lang geweest want al snel besloot hij zich te specialiseren in psychotherapie.

 

Eeden heeft vele vrouwen gehad. Met zijn tweede vrouw Martha kreeg hij twee zonen.


 

Titelverklaring

De titel heeft te maken met de hoofdpersoon uit dit boek; Johannes. Hij is nog een kleine jongen en wij denken dat het gewoon het benoemen was van de hoofdpersoon, een kleine jongen → De kleine Johannes.

 

Korte samenvatting

Dit verhaal gaat over een kleine jongen genaamd Johannes., die zeer fantasierijk is. Tijdens allerlei avonturen ontwikkeld Johannes zichzelf tot een volwassene. Dit gebeurt in stappen: Windekind, Robinneta, Wistik, Pluizer & God.

 

Samenvatting van internet

De kleine Johannes heeft erg veel fantasie en hij kan goed overweg met zijn hond, Presto en zijn kat, Simon. Hij droomt ervan om naar de grot te vliegen, die door de wolken gevormd is. Als hij op een zomeravond in een bootje op het meer drijft, verschijnt er een libelle. Deze verandert in Windekind, die hem meevoert op een wonderlijke reis. Windekind vertelt hem dat de zon haar vader is. Ze gaan eerst naar de krekelschool, waar Johannes leert dat de mens een groot, nutteloos en schadelijk dier is en dat het zeer laag staat, omdat die niet kan vliegen of springen. Daarna gaan ze naar een weldadigheidsfeest in een konijnenhol, dat gehouden wordt ter ere van alle dieren die zijn omgekomen door de komst van mensen met honden. Op dit feest ontmoet Johannes de elfenkoning Oberon. Deze geeft hem een gouden sleuteltje, dat op een gouden kistje vol met kostbaarheden moet passen. Hij kan alleen niet zeggen waar dit kistje is.

 

De volgende dag krijgt Johannes straf op school. Hij had namelijk de leraar verbeterd, toen deze zei dat de zon vrouwelijk is. Die avond kan hij Windekind dus niet weer ontmoeten. Pas op vrijdagavond gaan ze weer samen op pad. Windekind vertelt hem allerlei verhalen over de dieren, die overeenkomsten met mensen vertonen. Zo hekelt hij de Oorlogsmieren in de godsdienstoorlogen. Johannes vindt dat de mieren dom zijn, maar Windekind zegt dat de mensen juist naar de mieren toekomen om wijzer te worden. Daarna gaan ze naar een zendingsfeest.

 

Johannes wil niet meer bij de mensen wonen en wanneer Windekind hem over de kabouters vertelt, wil hij deze leren kennen. Als hij de kabouter Wistik ontmoet, vraagt hij of de waarheid te vinden is. Die staat niet in het elfenboekje en ook niet in het kabouterboekje. Windekind heeft Johannes verlaten en deze gaat op zoek naar het kistje. Hij vindt wel een bijbel, maar die moet hij niet hebben. In de lente ontmoet hij Robinetta, die een roodborstje op haar schouder heeft. Johannes is verliefd op haar, maar vindt daarmee nog niet het geluk. Wistik zegt hem dat hij aan het roodborstje moet vragen waar hij het geluk kan vinden. Deze tjilpt: “Hier niet! Hier niet!”. Robinetta wil hem ook helpen en zij laat hem de bijbel zien. Daar heeft Johannes niets aan en hij zegt dat hij geen eerbied voor God heeft. Nu mag Robinetta van haar vader niet meer met hem omgaan.

 

Nu is hij na Windekind ook Robinetta kwijt. Pluizer vindt hem in een droevige stemming. Johannes vindt hem een beetje eng, ook al omdat hij minachtend over Wistik spreekt. Hij treedt hardhandig op, wanneer Johannes over Windekind praat. Hij neemt hem mee naar Dr. Cijfer en de sombere achterbuurten van de stad. Vervolgens gaan ze naar het kerkhof, naar Hein de Dood, waar Johannes ziet wat er van de mens verwordt. Hij ziet ook zijn eigen dode lichaam. Johannes verandert zijn gedachten en hij overwint de macht van Pluizer, wanneer deze de doodsoorzaak van Johannes’ vader wil onderzoeken door zijn lichaam open te snijden. Hein knikt naar Johannes als hij ziet dat deze de wil van Pluizer kon weerstaan. Windekind komt terug, maar past niet meer in de wereld van de volwassen geworden Johannes. Hij voert Johannes mee en wijst hem op het Grote Licht. Dan ontmoet hij een mens (de Ongenoemde) die hem op het donkere oosten wijst, waar de mensheid met haar weedom is. Johannes moet kiezen tussen Windekind en de Ongenoemde: hij wendt zich van Windekind af en gaat met de ernstige mens mee.


 

Internet recensie (2x)

 

NBD|Biblion recensie


De bekende Tachtiger (1860-1932) schildert hier het geestelijk groeiproces van een kind, de kleine Johannes. De ontwikkeling van jongen tot man wordt in vier stadia weergeven: de tijd van de fantasie (Windekind), de periode van vragen stellen (Wistik), de periode van onderzoek (Pluizer) en het stadium waarin het goddelijke wordt gezocht. In subtiele bewoordingen worden de mens en zijn godsdienst bekritiseerd. Johannes beleeft het conflict tussen gevoel en materialisme en ondergaat de strijd tussen schoonheidsbeleving en goedheid. Het gevoel overwint, de schoonheid wordt erkend en in goedheid wordt geleefd. Dit klank- en kleurrijke natuursprookje boeit een grote lezerskring vanaf 13 a 14 jaar. Aan deze uitgave is een relevant gedeelte toegevoegd uit 'Tweespalt', de Van Eeden-biografie van Jan Fontijn. Heruitgave in een reeks goedkope maar zeer verzorgde gebonden uitgaven op pocketformaat van binnen- en buitenlandse literaire klassieken. Normale druk, vrij krappe marge.

 

(Biblion recensie, Redactie)


 

Boekenliefde


“De kleine Johannes is een uniek hoogtepunt in de Nederlandse literatuur. Vertaald in tientallen talen, onderwerp van talloze studies en boekverslagen van scholieren heeft het zichzelf bewezen als een klassiek werk dat met het verstrijken van de tijd zijn glans heeft behouden.

 

Deze hertaling heeft de hindernissen die opgeworpen werden door het negentiende-eeuwse taalgebruik opgeheven.

In sprankelende taal worden de ontwikkelingsfasen van de kleine Johannes verbeeld door personages die de natuur, de liefde, het geluk, de kennis, het spirituele en de vluchtigheid van het leven vertegenwoordigen.

 

De herkenbaarheid en de diepte van dit klank- en kleurrijke sprookje is in al haar eenvoud zo schitterend dat het blijft fascineren.”

 


Deze recensie is geschreven door iemand van een forum; hij heeft het boek een 9 van de 10 te behalen punten gegeven.


 

Eigen recensie

 

Als het aan de omslag van het boek had gelegen, dan hadden wij dit boek absoluut niet gekozen. Het waren de mensen in onze omgeving die ons dit boek aanraadde om te gaan lezen. “Daar zul je geen spijt van krijgen” en “Dat is zeker een van de leukere boeken” waren reacties die wij kregen toen we vroegen of het wel een goede, interessante en leuke inhoudt zou hebben.

 

Het boek heeft ons echter niet teleurgesteld. Het verhaal is gebaseerd op fantasie en daar houden we enorm van. De fantasie heeft er voor gezorgd dat wij gedurende het lezen van het boek geïntereseerd en geamuseerd bleven. Het was totaal niet slaapverwekkend of trutterig en er was al helemaal geen sprake van levenloosheid.

 

Om het zo abstract mogelijk te zeggen: het boek straalde energie uit. Niet zozeer de buitenkant, want die was geestdodend, maar dan spreken wij van de inhoud. De eerste titels van boeken die dus ook bij ons omhoog kwamen, waren “Alice in Wonderland” en “Erik of het kleine insectenboek” want dat zijn ook inventieve en vergelijkbare verhalen.

 

Als je dus een krachtig, dynamisch, maar toch een genadig boek wilt lezen, dan zouden wij dit zeker aanbevelen.


 

Actualiteit

 

Dit boek is een belangrijk boek in de Nederlandse literatuur. Dit boek is in vele talen vertaald, zo ook in het modern Nederlands. Omdat het boek in de 19e eeuw geschreven was, is dat nu moeilijk om volledig te begrijpen. Het boek gaat over de ontwikkeling van een jongen tot man. Dat is nog steeds toepasselijk in deze tijd, daarom is dit boek nog steeds belangrijk.


 

De idee

 

De idee is het doel van het boek. Een boek kan met een bepaalde bedoeling zijn geschreven, dat kan zijn om de lezer te amuseren, informeren, maar ook om aan te duiden wat goed en slecht is.

 

De idee van dit boek is de ontwikkeling van een kleine jongen tot een volwassen man. Het doel is om de ontwikkeling van kind tot volwassene duidelijk te maken.

 


Reise door het aapenland – J Schasz (van de literatuurgeschiedenis opdracht)

Algemene informatie

Auteur:            Gerrit Paape (pseudoniem  J. Schasz)

Titel:               Reize door het aapenland

Jaar:                1788

Pagina’s:         127

Plaats:             Nijmegen

Thema’s:         18e eeuw, politiek, reizen, maatschappij

Genre:             Reisroman

Uitgever:         Vantilt

 

Schrijver

http://www.leesplein.nl/assets/auteurs/fotos/PaapeGerrit-SchaszJA.jpgJ.A. Schasz is de schrijver van het boek Reize door het aapenland. Schasz is in werkelijkheid niet de echte naam, de echte naam is Gerrit Paape. Paape leefde van 1752 tot 1803. Hij was een Nederlandse dichter, columnist, journalist, romanschrijver, plateelschil der en aan het einde van zijn leven ook nog ambtenaar van het ministerie van Nationale Opvoeding. Een druk man dus! Paape kwam uit een arm gezin. Hij had een talent voor tekenen, zijn vader bracht hem naar de aardewerkfabriek waar hij plateelschilderen leerde. Hier werd hij in 1779 ontslagen. Hij was in de tussentijd opgenomen in een kring van dichters in Delft. Later besloot hij zich aan te sluiten bij de Patriotten. Waarom Gerrit Paape bekent staat als J.A. Schasz is heel simpel, hij gebruikte namelijk pseudoniemen van anderen, waardoor hij een schuilnaam moest hebben. Wederom had hij deze naam niet zelf bedacht, deze was al eens eerder gebruikt door een andere patriotse schrijver; Pieter ’t Hoen.

http://s.s-bol.com/imgbase0/imagebase/large/FC/1/9/5/8/1001004004448591.jpgReize door het Aapenland

Reize door het Aapenland is geschreven door J.A. Schasz (Gerrit Paape) en werd uitgegeven in 1788. Het boek heeft 127 bladzijde en is oorspronkelijk in het Nederlands geschreven. In de tijd dat dit boek is uitgegeven was er oorlog tussen de patriotten en de prinsgezinden. De patriotten vonden namelijk dat er verkeerde beslissingen werden gemaakt in het land, hierdoor kwam er uiteindelijk een oorlog. Je zal je nu vast afvragen; Wat heeft dit met het boek te maken? Het antwoord is simpel; in het boek komen dezelfde problemen terug → apen willen mensen worden. De apen ontdekken namelijk dat iemand naar de mensenwereld is gevlucht en deze een mens is geworden. Veel apen willen een mens worden, zonder staart etc. Sommige apen zijn het hier niet mee eens → de vrouwtjes. Zo heb je dus ook strijd tussen twee groepen.

Dit is geschreven omdat Paape zelf ook een patriot was en dus zijn ei kwijt moest om het zo te zeggen.

 

Titelverklaring

De titel van dit boek is Reize door het Aapenland; dit is eigenlijk heel simpel te verklaren. Het boek gaat namelijk over de hoofdpersoon die reist naar en door het Aapenland. Nu hoor ik je al denken; Waarom die vreemde spelling? Dit vroeg ik me ook af en wist het ook niet, toen ben ik gaan zoeken op internet en heb ik een vrij logische verklaring gevonden; Door de ouder spelling van het woord ‘reize’ wordt de ouderdom van het boek weergegeven.


Korte samenvatting

Het verhaal gaat over het leven van een ‘ik-persoon’ die door geen beslissing te kunnen nemen heeft moeten vluchten vanwege een beschuldiging wegens moord. Hij komt in een dorp en wordt verwezen naar het Aapenland.


Recensies

o Wij willen geen aap meer zijn

De 18de-eeuwse ‘Animal Farm’ van Gerrit Paape is nog steeds herkenbaar

Vrijdag 9 maart 2007 door Jan Blokker

Satire is altijd plaatsgebonden, en heeft altijd een beperkte houdbaarheid. Zelfs als je nog elke dag Petronius, Van den vos Reynaerde, Cervantes, Voltaire of Swift zou lezen, zou je ze niet lezen uit nieuwsgierigheid naar wat ze ooit over de hekel hebben gehaald, want dat is allemaal verzonken, en we weten het intussen wel. Een plaats in de wereldliteratuur is weggelegd voor satirici die aan hun eigen satire zijn ontstegen.

De Delftse plateelschilder Gerrit Paape (1752-1803), die in de jaren tachtig van de 18de eeuw de patriottenpartij omhelsde, lid werd van een Delfts vrijkorps en stukjes begon te schrijven in een patriottisch gezinde plaatselijke krant, zou nooit tot de wereldliteratuur doordringen, en heeft zelfs zelden een handboek voor de Nederlandse letteren gehaald. Zijn houdbaarheid bleek te beperkt.

Toen de bijna-burgeroorlog tussen oranjeklanten en patriotten in 1787 was gesmoord door een Pruisisch leger dat de regerende stadhouder te hulp schoot, namen een paar duizend inwoners van de zieltogende Republiek de wijk naar de Zuidelijke Nederlanden en Frankrijk. Paape vestigde zich als politieke vluchteling in Duinkerken. In 1795 – toen de Franse ‘bevrijders’ onder aanvoering van generaal Pichegru de bevroren grote rivieren waren overgestoken – keerde hij terug. Eerst als een soort embedded verslaggever bij de troepen van de Nederlandse patriottengeneraal Daendels, later in allerlei functies die hem waarschijnlijk nooit waren gegund als hij zich in de voorgaande jaren niet als een voorbeeldige ‘Bataaf’ had gedragen.

(…)

Kunnen we als lezer uit de vroege 21ste eeuw nog spontaan meegenieten van de al dan niet verborgen schimpscheuten, valsigheden en hekelingen die de tientallen auteurs voor de toenmalige samenleving en voor hun tijdgenoten hadden gereserveerd?

Daar heb je het punt van de plaatsgebondenheid en de houdbaarheidsdatum. Actualiteit is de vijand van de eeuwigheid. Een satire op André Rouvoet is voorbij Wuustwezel aan niemand meer besteed, die blijft onherroepelijk lokaal. Om de nuances in een satire op de Wim Kok van vijf jaar geleden te ontdekken, moet je misschien al een paar oude kranten naslaan. Een satire op Willem Drees die in de jaren vijftig van de vorige eeuw misschien hilarisch is geweest, vergt een halve eeuw later een college politicologie. En over bijna elk hekeldicht van Vondel moet je als leek door een literair historicus worden bijgepraat. Dat leest niet erg ontspannen.

(...) Voor het gehele artikel zie deze link: http://nrcboeken.vorige.nrc.nl/recensie/wij-willen-geen-aap-meer-zijn

 

o Column: Erik Nieuwenhuis – Aapenland

Column | 28 nov 2010 door Erik Nieuwenhuis

‘Hoe het bijkwam, weet ik volstrekt niet, maar wiskunstig zeker is het, dat mijn Wijf, mijn Dienstmaagd, mijn Paard en mijn Hond, bijna op één en hetzelfde oogenblik, teffens in het water vielen. Het geval wilde, dat zij alle vier in dergelijk eene rigting kwamen te leggen, dat ik er slegts één van behouden kon, dat de overige drie noodwendig verdrenken moesten, en dat de keuze, wie van hen vieren te redden, geheel aan mij was overgelaaten’.

Zo begint Reize door het Aapenland, een boek uit 1788 dat een satirisch inkijkje biedt in het politieke leven op het eind van de 18e eeuw. Ik moet er de laatste tijd – om voor de hand liggende redenen – af en toe aan denken. Vandaag vond ik hem terug op mijn plankje ‘historisch letterkundige werken waar ik nooit veel aan heb gevonden maar die ik om de een of andere reden nooit naar de Slegte heb gebracht’. Ik sloeg hem open en zag dat ik in de voorbereiding van het tentamen 18e eeuw op blz. 13 een zin had onderstreept:

‘Opnieuw laat de schrijver ons zien, hoe eigenbelang en bruut geweld zich maskeren onder het mom van de volksdemocratie.’

Waarom onderstreept een studentje van 21 zulke passages? Waarom onderstreept een student überhaupt iets? Om in het zweetkamertje bij dr. P Verkuyl met de juiste antwoorden op de proppen te kunnen komen. Om zichzelf diens sarcastische opmerkingen te besparen. Daarom. Maar op welke vraag zou ‘opnieuw laat de schrijver ons zien etc.’ ooit een antwoord kunnen zijn? Ik ben bang dat ik deze zin destijds heb onderstreept, omdat ik vond dat hij een waarheid uitdrukte waar ik niet omheen kon. Ontroerend. Ik had pas één keer gestemd (op de PSP) en de grootste populistische partij (De Centrumpartij) had bij de verkiezingen in 1982 slechts 68.363 stemmen binnengehaald. Ruim twintig keer zo weinig als de riante 1.454.493 stemmen waarmee het Aapenland dat ik in 1985 vreesde in 2010 definitief zijn beslag kreeg. Ik herinner het me niet heel precies, maar ik sluit ook niet uit dat ik aan de DDR dacht toen ik die zin onderstreepte. Dat doet er ook niet zoveel toe. Waar het om gaat is dat het geen kwaad kan zo nu en dan eens iets van je plankje ‘historische letterkundige werken waar je nooit veel aan hebt gevonden maar etc. te pakken. Net als het CDA-kamerlid Biskop, eerder deze week , toen-ie Ter Braak citeerde:

‘Die schreef in 1937 onder meer over ‘een politieke beweging die niets anders doet dan ressentiment exploiteren'; die was bezig ‘met het stimuleren van boosheid, niet werkelijk geïnteresseerd in oplossingen en zonder ideeën. (...)


 

Eigen mening / Eigen recensie

Ik wist toen ik dit boek ging lezen eigenlijk niet zo goed wat ik moest verwachten, dus ik heb dit gelezen zonder ook maar een enkele verwachting. Ik zag wel dat het een vrij dun boek was dus dat het kort en bondig geschreven moest zijn.

Ik had tijdens het lezen wel enige moeite met de oude spelling, maar rocket science was het niet. Ik heb tijdens het lezen gemerkt dat gedachten en gevoelens van personages niet echt een rol spelen, er waren zelfs nauwelijks personages. De gebeurtenissen kregen veel meer aandacht. Ik vond het niet echt storend dat de personages oppervlakkig waren. Wat ik wel heer erg leuk vond is dat je er aan het einde achter komt dat de persoon alles gedroomd heeft, dat gaf wel een leuk element aan het verhaal.

Het hele boek was eigenlijk gewoon een verhaal over hoe Paape zich voelde over de gehele situatie in de Republiek. Dit is heel erg leuk verteld vind ik door hoe hij alles zo heeft gemaakt als het ware, dat het gewoon een verhaaltje is en nog best leuk is om te lezen ook.

De idee

De idee van dit boek is eigenlijk heel simpel en al best vaak terug gekomen in de hier boven geschreven tekst. De idee is namelijk dat Paape zijn ideeën verteld over hoe het gaat in de Republiek en dat hij het hier niet mee eens is.





Robinson Crusoë

De schrijver: Daniel Defoe

Oorspronkelijke titel: The life and strange adventures of Robinson Crusoe

Uitgegeven: 1982

Uitgever: Penguin Pockets

Aantal pagina’s: 319

Oorspronkelijke taal: Engels

Genre: Fictie, avonturenroman

ISBN: 9780141393407



Reize door het Aapenland en Robinson Crusoë

Wat deze verhalen gemeen hebben is dat het beide imaginaire reisverhalen zijn. Deze verhalen schijnen op echte verhalen te zijn gebaseerd maar verteld worden in de vorm van fictie, en dat is ook wel duidelijk met het boek Reize door het Aapenland; de omstandigheden in de Republiek waar mensen ontevreden over zijn. De meeste imaginaire reisverhalen zijn gebaseerd op verhalen uit de 16e en 17e eeuw. Ze werden in de 18e eeuw geschreven om de lezer in contact te brengen met verlichte ideeën over religie, opvoeding etc. Wat ze ook gemeen hebben is dat in beide verhalen de lezer wordt geconfronteerd met opvattingen uit een ‘andere’ wereld. In beide verhalen is het ook het doel eigenlijk; een ideale samenleving willen creëren.

Wat ook leuk is om te weten is dat beide boeken het genre robinsonade hebben; dit betekend dat er in een roman een of meerdere personen door omstandigheden worden afgezonderd van de rest van de wereld en zich zelf moeten proberen te redden. Ook zijn beide boeken een satire wat inhoudt dat ze allebei op een humoristische wijze maatschappelijke problemen aankaarten.