Auteur: Godfried Bomans
1940
143
Over
Godfried Bomans;
De
schrijver van het verhaal ‘ Erik of het kleine
insectenboek’ is Godfried Bomans. Hij is op 2 maart 1913 geboren in Den
Haag. Niet heel erg veel later verhuist hij met zijn familie naar Haarlem ,omdat
zijn vader in 1913 een advocatenbureau start.
Al snel werd duidelijk dat Godfried zich interesseerde
in literatuur. Toen hij op de middelbare school zat was hij redacteur van de
schoolkranten. Hierin schreef hij korte verhalen.
In 1926 ging hij naar het Triniteitslyceum in Overeen.
Later ging hij studeren aan de Universiteit van Amsterdam en daar behaalde hij
in 1936 zijn Kandidaatsexamen Rechten.
In 1939 vertrekt hij naar Nijmegen met het besluit
psychologie te gaan studeren. Hier schrijft hij ook één van zijn meest succesvolle
boeken: Erik of het kleine insectenboek. Van dit boek zijn veel vertalingen
gemaakt & ook is het in 2004 verfilmd door Gidi van Liempd.
Na zijn eindexamen was Godfried redacteur van het
studentenblad Propria Cures.
Godfried is voor een lange tijd een van de meest
gelezen schrijver s van Nederland geweest, maar dit is dan ook niet moeilijk
wanneer je meer dan 60 boeken schrijft.
Godfried Bomans is op een leeftijd van 58 jaar
overleden in Bloemendaal, op 22 december 1971. Hij overleed aan een hartaanval en is op kerstavond begraven.
Landelijke bekendheid kreeg Bomans opnieuw door optredens in radio- en televisieprogramma's, zoals Kopstukken en Bomans in triplo. Hij werd een mediapersoonlijkheid, voor die tijd een nieuw fenomeen. Uitzendingen zoals Bomans in Vlaanderen en Bomans in Israël vestigden de aandacht even sterk op hemzelf als op zijn onderwerpen.
In 1971 verbleef Bomans, op uitnodiging van VARA en AVRO, een week alleen op het onbewoonde waddeneiland Rottemerplaat. Hij maakte er dagelijkse radioverslagen, getiteld Alleen op een eiland, over zijn ervaringen met de tv-showman Willem Ruis als zijn gesprekspartner in Warffum. Deze radioverslagen zijn als luisterboek in 2006 op 6 cd's verschenen. Het primitieve verblijf lag hem niet; vrijwel zeker heeft het hem een terugslag bezorgd in zijn gezondheid.
bron; http://nl.wikipedia.org/wiki/Godfried_Bomans
Landelijke bekendheid kreeg Bomans opnieuw door optredens in radio- en televisieprogramma's, zoals Kopstukken en Bomans in triplo. Hij werd een mediapersoonlijkheid, voor die tijd een nieuw fenomeen. Uitzendingen zoals Bomans in Vlaanderen en Bomans in Israël vestigden de aandacht even sterk op hemzelf als op zijn onderwerpen.
In 1971 verbleef Bomans, op uitnodiging van VARA en AVRO, een week alleen op het onbewoonde waddeneiland Rottemerplaat. Hij maakte er dagelijkse radioverslagen, getiteld Alleen op een eiland, over zijn ervaringen met de tv-showman Willem Ruis als zijn gesprekspartner in Warffum. Deze radioverslagen zijn als luisterboek in 2006 op 6 cd's verschenen. Het primitieve verblijf lag hem niet; vrijwel zeker heeft het hem een terugslag bezorgd in zijn gezondheid.
bron; http://nl.wikipedia.org/wiki/Godfried_Bomans
Lofrede, door; Eva Metz
“Erik of
het klein insectenboek”. Meteen toen ik deze titel las schoten er al gelijk een
aantal gedachten door mijn hoofd. Gedachten die me aan vroeger deden denken,
van toen ik als kind de verfilming van het boek zag. We kregen dit als opdracht
voor Nederlands wat ik erg leuk vond aangezien ik het boek zelf nog nooit had
gelezen. Echter was dit niet het enige
dat in me opkwam, want een van de vragen die in me opkwam als je de titel leest
is; waarom staat er zoiets als het woord ‘’of’’ in de titel? Ik heb dit
opgezocht op internet aangezien ik het wel vreemd vond, omdat het op mij
overkwam als een niet heel vloeiende titel. Later ben ik er achter gekomen dat
dit is gedaan omdat het deel ‘het kleine insectenboek’ als ondertitel gebruikt
kan worden.
Veel mensen
waaronder ik zullen bij het lezen van de titel al zoiets krijgen van; oh, het
woord insecten. Veel mensen ervaren insecten als vies en eng. Ikzelf vind ze ook
niet altijd even aangenaam. Maar bij het lezen van dit boek kom je erachter dat
dit heel leuk is geschreven en op een soort gefantaseerde manier. Godfried
Bomans heeft er goed over nagedacht, want hoe is het toch mogelijk om van de
echte wereld over te gaan in een schilderij; gewoon heel simpel, je laat de
schilderijen tot leven komen.
Elke avond
bekijkt Erik het schilderij Wollewei, en ook deze avond weer. Wanneer Erik in
het schilderij terecht komt maakt hij veel mee, en wat hij meemaakt zag ik op
de manier hoe het geschreven was voor me. Dit geeft net iets extra’s aan het
boek omdat je een beeld kan vormen bij wat je leest.
Erik is zo
gefascineerd in de dieren die hij heeft gezien in Solms’ Beknopte Natuurlijke
Historie dat hij bij ieder dier wel ongeveer op kan noemen hoeveel poten het
heeft en wat zijn kenmerken zijn. Doordat het zo luchtig is geschreven is het
gemakkelijk door te lezen wat ook weer een pluspuntje is.
Zoals ik al
zei probeerde ik me bij het lezen voor te stellen hoe het zou zijn als jij daar
zou staan. Wat me hierbij opviel is dat ik op een gegeven moment me de dieren
een beetje begon voor te stellen als een soort mensen, omdat er veel menselijke
eigenschappen aan toegekend werden. Natuurlijk is dit biologisch gezien niet
helemaal juist maar dat geeft wel een soort humoristisch tintje aan het boek.
En zoals
bij veel heeft ook dit boek een moraal waar het jongetje Erik mee te maken
krijgt. Godfried had een motivatie om dit boek te schrijven namelijk dat hij
ons er op wilt wijzen hoe uitgebreid wij kunnen nadenken over alles maar toch
ook onze beperkingen hebben. Door een kind te nemen in de hoofdpersoon komt het
verhaal beter over en creëer je ook veel sneller sympathie voor alles wat hem
gebeurd in het hele verhaal. Kortom een leuk en lekker te lezen boek. Het is
misschien niet helemaal realistisch maar doordat meneer Bomans het zo leuk
heeft geschreven met als kind in de hoofdpersoon, toch een vermakelijk boek. Dus wat mij betreft is het zeker een aanrader!
Keuzeopdracht:
C
Het was weer een nieuwe dag in
Wollewei. Erik was net opgestaan en had snel een douche genomen. Snel liep hij
naar het ontbijt, hij was namelijk al wat aan de late kant omdat hij zich had
verslapen. Iedereen zat al aan het ontbijt, en het werd ook al weer bijna
afgeruimd.
Toen Erik
binnen kwam lopen zei iedereen in koor ‘goedemorgen meneer Pinksterblom’. Erik
raakte er een beetje in de verlegenheid, hij wist nog net een kleine ‘goedemorgen’
naar buiten te brengen. Zoals altijd was het weer een dolle boel aan tafel en
ook een grote gezelligheid. Zo had hij elke dag wel aan het ontbijt willen
zitten. Echter was deze morgen toch anders dan alle andere, het was namelijk
een speciale dag. Het was de officiële dag van het Zomer Festival, de dag
waarop de zomer officieel werd ingeluid. Iedereen was in een uiterst blije bui
vandaag, behalve een iemand. Een nieuwe gast in het hotel, die verdacht stil in
een hoekje zat. Uit Solms’ Beknopte Natuurlijke Historie wist Erik dat het
een spin was, maar hij moest wel twee keer diep nadenken voordat hij eindelijk wist wat voor soort. Het
was een waterspin. Hij ging de kenmerken na; Mannetjes worden ongeveer 9 tot 12 millimeter tegenover een lengte van 8 tot 15 mm bij de vrouwtjes.
Ondanks dat de vrouwtjes dus groter kunnen worden, is in de praktijk
echter meestal het mannetje groter dan het vrouwtje, wat vrij zeldzaam
is in de spinnenwereld. Ineens vroeg
de duizendpoot wat hij allemaal aan het mompelde, en hij antwoordde; ‘Oh, niks
hoor’. De duizendpoot geloofde hem niet en zei; ‘Het gaat over die spin
daarginds hè, blijf daar maar bij uit de buurt, ze zijn uiterst gevaarlijk. Zonder
ook maar een verdere krimp te geven pakte de duizendpoot zijn ontbijt verder op
en liet Erik achter met dit idee dat de spin uiterst gevaarlijk was, al kon
Erik zich hier verder niks uit herinneren uit Solms’ Beknopte Natuurlijke Historie.
Hij besloot zich er verder niks van aan te trekken en net als de duizendpoot
zijn ontbijt te vervolgen.
Niet
veel later vertrok hij weer richting zijn kamer om zich klaar te maken voor de
festiviteiten die vandaag zouden gaan plaatsvinden.
(…)
Aangezien
Erik niet echt wist waar hij heen moest volgde hij de menigte maar die vanuit
het hotel naar het festival zouden gaan. Hij bemerkte tijdens het lopen dat de
duizendpoot ontbrak, en net op het moment dat hij zich dit bedacht vond hij een
paar schoenen van de duizendpoot, en later nog weer, totdat hij na acht paren
te hebben gevonden zich af begon te vragen wat hier aan de hand was. Het leek
een soort spoor te zijn, die zich uiteindelijk van het pad afboog. Erik vond
het vreemd en volgde het spoor van schoenparen. Na nog vijf paren te hebben
gevonden kwam hij uit bij een open plek waar hij de duizendpoot zag liggen,
vast gebonden met een paar draden. Als een dolle holde Erik naar hem toe en
vroeg wie dit had gedaan, en je zult het al raden maar de duizendpoot
antwoordde; ‘De waterspin, snel maak me los voordat hij weer terug komt’. Hij maakte
zijn vriend los en net toen ze achter een boom verdwenen waren en ze voor een
laatste keer omkeken zagen ze de waterspin terug komen, dit keer met een kopje
water. Erik vroeg zich af wat de duizendpoot daar nou eigenlijk deed en hij
vertelde zijn verhaal tijdens dat ze hun weg naar het hotel liepen. Het kwam er
op neer dat de spin hem van plan was op te gaan eten en dat Erik net op tijd
was om hem te redden. De duizendpoot kon hem dan ook niet genoeg bedanken en
als dank organiseerde hij ’s avonds voor hem een groot feestmaal. Na dit maal
zat Erik helemaal vol en keerde terug naar zijn kamer om daar lekker uit te
buiken en zijn spannende dag nog eens te herzien.